เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง...

คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์

บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน

นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ

ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม

เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน!

เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย...

อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง

ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

บทที่ 287 วิญญูชนอันเที่ยงธรรม 


เหรินเซวียนจือกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ นั่งอย่างอ่อนล้าอยู่บนพื้นทรายและเอ่ยวาจากับจินเฟยเหยา “ในเมื่อสู้เสมอกัน พวกเราสองคนมาพูดคุยกันดีๆ เถอะ เรื่องก่อนหน้านี้เป็นการเข้าใจผิด” 


“คุยอะไร?” จินเฟยเหยาถอนหายใจยาวพลางเอ่ยถาม 


“รบกวนเจ้าเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ก่อนได้หรือไม่? พอเจ้าพูดก็มีไอร้อนพุ่งออกมา เดิมทีที่นี่ก็ร้อนอยู่แล้ว” เหรินเซวียนจือยืนขึ้นและเดินมาข้างดวงตาของจินเฟยเหยา มองหัวอันใหญ่โตของนาง 


0287 วิญญูชนอันเที่ยงธรรม