บทที่ 432 เตา
เด็กหนุ่มลังเลเล็กน้อย จากนั้นเอ่ยปากกล่าววาจา “ข้าคือเผ่าเหยียน[footnoteRef:1]ในโลกวิญญาณซิงฮวา เป็นชาวบ้านธรรมดา” [1: เหยียน หมายถึง เปลวไฟ]
“อ้อ ชาวบ้านธรรมดา ไม่เป็นไรแล้ว อีกสักครู่เจ้านำหนังสัตว์ไปชิ้นหนึ่งแล้วไปได้” เดิมทีจินเฟยเหยายังจะตั้งใจฟัง พอได้ยินว่าเป็นชาวบ้านธรรมดา ยังฟังไม่จบก็ไม่สนใจทันที
ส่วนหวาหวั่นซีกลับเอ่ยอย่างสนิทสนม “จะกินอาหารแล้วค่อยเดินทางหรือไม่ ไม่เช่นนั้นเจ้าเดินไปสองก้าวก็เดินไม่ไหวแล้ว ต้องกลับมาลำบากพวกเราใหม่อีก”