บทที่ 451 นอกจากเจ้าก็ไม่มีคนอื่นแล้ว
“มีชีวิตอยู่ก็มีชีวิตอยู่สิ มีอะไรน่าประหลาดใจ หรือว่าผู้อื่นคิดจะนอนหลับอยู่ในนั้นเอง” ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดราชันเฟยเทียนจึงยินดีขนาดนี้ จินเฟยเหยาเอ่ยถามตามสบาย
ราชันเฟยเทียนถอยหลังมาหลายก้าว มองเจ้าแม่ต้นไม้วิญญาณจริงด้วยสีหน้าเคารพนบนอบ “ถ้าเจ้าแม่ต้นไม้ตื่นก็สามารถโจมตีเผ่ามนุษย์ให้ล่าถอยได้ ถึงเผ่ามนุษย์ขั้นว่างเปล่ามาก็ทำร้ายพวกเราไม่ได้สักกระผีก”