เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง...

คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์

บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน

นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ

ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม

เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน!

เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย...

อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง

ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

อาศัยประโยชน์ของมุกไท่หยางและมุกสีสันสดใสของพั่งจื่อ จินเฟยเหยาพาไห่หลันอินและพั่งจื่อนั่งพรมบินหลบหนีออกมาและห้อตะบึงมายังโลกระดับเทพโดยไม่หยุดพัก มอบเรื่องที่นี่ให้เป็นหน้าที่ของสำนักจินคุน เริ่มไว้ดีขนาดนี้แล้ว ที่เหลือฉู่อวี๋น่าจะจัดการต่อได้ 


“โชคดีที่เจ้าหัวไว ไม่เช่นนั้นอีกนิดเดียวก็เกือบถูกศิษย์เล็กๆ ของสำนักจินคุนจำได้แล้ว คิดไม่ถึงว่าความเคลื่อนไหวของเจ้าจะเร็วขนาดนี้ ถึงกับกลายเป็นไท่จื่อโซ่วในพริบตา” จินเฟยเหยามองพั่งจื่อทางด้านข้างพลางเอ่ยชมเชย 


0589 นั่งลง