เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง...

คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์

บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน

นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ

ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม

เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน!

เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย...

อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง

ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

 บทที่ 601 เสร็จเรื่อง


เช้าวันที่สองเผ่ามารก็ออกเดินทางไปยังโลกระดับเทพอีกแห่งหนึ่ง จินเฟยเหยาเก็บเกาะลอยได้เล็กๆ และเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยนานแล้ว นางติดตามเผ่ามารทุกคนอยู่กลางอากาศ เห็นพั่งจื่อที่นั่งคอตกอยู่บนพรมบินจึงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “เจ้าเป็นอะไรไป?” 


“ไม่มีอะไร” พั่งจื่อตอบส่งๆ เมื่อวานมันวิ่งไปหาหวาหวั่นซีแล้วเล่าเรื่องของจินเฟยเหยาให้ฟัง นึกว่าหวาหวั่นซีจะประหลาดใจ 


0601 เสร็จเรื่อง