เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง...

คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์

บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน

นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ

ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม

เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน!

เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย...

อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง

ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

บทที่ 615 เฝ้าเช่นกัน


เฝ้าเห็ดวิชชุทั้งวัน พั่งจื่อกลับนอนแผ่บนพื้นพูดกับหวาหวั่นซีอย่างเบื่อหน่าย “ครั้งที่แล้วลูกพี่ปิดด่านกักตนได้เกือบร้อยปีแล้วสินะ เจ้าว่านางจะเลื่อนขั้นได้เมื่อใด?” 


“ไม่รู้ คุณสมบัติของนางไม่ค่อยดีจริงๆ” หวาหวั่นซีก็ไม่รู้ชัดเจน เรื่องแบบนี้สามารถคำนวณได้ที่ไหน บางครั้งพลันตื่นรู้ก็เลื่อนขั้น บางครั้งกลับติดอยู่ตรงนั้นตลอดขาดอีกเพียงนิดเดียว 


0615 เฝ้าเช่นกัน