บทที่ 644 เครื่องจักรสังหารชิ้นใหญ่
“เจ้าใช้ศิลาวิญญาณทั้งหมดไปกับอะไร?” ปู้จื้ออวี่ถามเสียงเย็นชา
คนผู้นั้นก้มหน้า เหลือบมองเขาด้วยหางตาอย่างขลาดเขลา “ใช้หมดแล้ว”
ปู้จื้อโหยวแค่นเสียง ถามอย่างไม่สบอารมณ์ “ศิลาวิญญาณชั้นบนหกล้านก้อน ไม่กี่สิบปีเจ้าก็ใช้หมดเกลี้ยง ใช้อย่างไรกัน!”
“ข้า...ข้าใช้ซื้อยาหมดแล้ว” คนที่ถูกด่าทอเอานิ้วชี้จิ้มกันพลางเม้มปากด้วยสีหน้ารู้สึกผิด