0677 กลืนกินฟ้าดิน

บทที่ 677 กลืนกินฟ้าดิน

มองเห็นเงาร่างคนและแสงรัศมีวาบผ่านรางๆ ในหมู่เมฆ ทว่ายังมองเห็นไม่ชัด คลื่นโลหิตอันหนึ่งก็โจมตีเข้าใส่แสกหน้า เบื้องหน้ากลับคืนสู่ตำหนักผานกู่ดังเดิม

ยักษ์แสงทองที่โจมตีหวังเยี่ยหายไปแล้ว รัศมีสีทองเหล่านั้นหวนกลับไปยังนภากาศและล่องลอยอย่างไร้จุดหมายอีกครั้ง ส่วนหวังเยี่ยก็ถอยไปอยู่นอกถนนศิลาวิญญาณ เช็ดคราบเลือดที่มุมปากพลางมุ่นคิ้วนิดๆ