บทที่ 185 การกลับมาของท่านไป๋เริ่น
ทั้งสองคนดื่มจนอิ่มท้อง
ซ่งชูอีหยิบถุงทองใบหนึ่งวางลงบนโต๊ะ ยิ้มเอ่ยน้อยๆ “ข้าคงมิได้อยู่รัฐปานาน ยังจะต้องไปดูรอบๆ นี่คิดเสียว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานที่ข้ามอบให้เจ้า แม้จะหยาบไปบ้างทว่ามีประโยชน์”
จีเหมียนก็ไม่เสแสร้ง ยืดตัวประสานมือคำนับ “บุญคุณของหวยจินครานี้ ภายภาคหน้าหากอู้เม่ยมีโอกาสจะต้องตอบแทนแน่นอน”