Chapter 114
บทที่ 114 ข้ามาตามไป๋เริ่น
ลมหายใจอุ่นๆ รดใบหน้าของซ่งชูอี นางยื่นมือผลักหน้าของหมาป่าตัวนั้นให้ไกลจากตัวเล็กน้อย
ซ่งชูอียังไม่ทันจะยินดี หางตาก็เหลือบไปเห็นเหล่าทหารง้างลูกศรอยู่บนสายธนูแล้ว คำรามอย่างรวดเร็ว “อย่ายิง นี่คือสัตว์เลี้ยงที่ข้าเลี้ยงไว้”
ทุกคนอึ้งไปสักพัก เมื่อเห็นว่าหมาป่าหิมะตัวนั้นเพียงแค่หยอกเล่นกับซ่งชูอีและมิได้มีท่าทางจะโจมตีจริงๆ จึงลดธนูลงอย่างลังเล