Chapter 122

บทที่ 122 หยุดคนในแม่น้ำ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซ่งชูอีส่งเสียงหึหึ “ก็แค่ตามหาเรื่อยเปื่อย” พูดจบก็เอ่ยด้วยความหงุดหงิด “เจ้าเป็นผู้ชายอกสามศอก ถามเซ้าซี้อย่างกับเป็นสตรี นอน!”

เจ้าอี่โหลวห่มผ้าให้นาง ซ่งชูอียื่นมือดึงออกอย่างรวดเร็ว แล้วนอนแผ่หลาเหยียดแขนขาออก “นอนพักเพียงครู่เดียว ห่มผ้าอะไรกัน!”

เจ้าอี่โหลวมองนางด้วยความพิศวงครู่หนึ่ง “ลักษณะของเจ้าเช่นนี้ ราวกับไป๋เริ่นที่ถูกรบกวนขณะกำลังแทะกระดูกเลย”