Chapter 062

บทที่ 62 ร้องไห้ไปเพื่อกระไร

ซ่งชูอียื่นมือผิงไฟอยู่บนอ่างเผาฟืน ราวกับว่าไม่เห็นการขอขมาของจื่อเฉา

จื๋อหย่าเห็นว่าจื่อเฉาหมอบตัวอยู่บนพื้น น้ำตาก็ยิ่งร่วงหนักกว่าเดิม ตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนปล่อยวางความอวดดีที่มิได้เป็นของตนอีกต่อไป คุกเข่าลงข้างจื่อเฉา “บ่าวสำนึกผิดแล้ว นายท่านได้โปรดลงโทษ!”

คำพูดของจื๋อหย่าเมื่อครู่ ถ้าหากเป็นสกุลสูงส่งได้ยินเข้าจริงๆ คงถูกลากออกไปโบยจนตายแล้ว