บทที่ 41 ดื่มหิมะให้สำราญใจ
“ฮ่า สายตาเฉียบคมนัก” จีเหมียนหัวร่อร่าเริงกว่าเดิมราวกับเจอสหายรู้ใจ โน้มตัวเข้าใกล้ซ่งชูอี “หวยจิน ข้ารู้สึกว่าถูกชะตากับเจ้า วันนี้ไปดื่มด้วยหน่อยเยี่ยงไร? ไปที่หอนักแสดงฟังบทเพลง ข้าเป็นคนเลี้ยงเอง”
“นักแสดงนั้นอย่าเลย ข้ามันพวกอ่อนประสบการณ์ บัดนี้ยังไม่พร้อมที่จะเสียคน” ซ่งชูอียิ้มเอ่ย “แค่ดื่มสังสรรค์จะดีเสียกว่า”