บทที่ 206 ยึดครองป้อมปราการคอหอย
การรื้อถอนถนนไม้กระดานด่านเจียเหมิงเป็นเรื่องที่รีรอไม่ได้
ในคืนเดียวกันม้าเร็วหนึ่งพันนายออกเดินทางจากหวังเฉิงในรัฐสู่ โดยเดินทางไปยังด่านเจียเหมิงอย่างเหน็ดเหนื่อยทั้งวันทั้งคืน
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ รัฐจูถูกรัฐสู่โจมตีจนไร้ทางสู้กลับ บัดนี้ยังมีกองทัพสู่สองหมื่นนายประจำการอยู่ในฮั่นจง
รัฐฉินกลับมิได้บอกรัฐจูอย่างแน่ชัดว่าจะส่งกองกำลังเท่าใด แม้ว่ากองทัพหนึ่งแสนสามหมื่นนายนั้นมาก รัฐจูก็รู้สึกไม่ใคร่แน่ใจนัก ทว่าเมื่อพิจารณาดูอีกทีแล้วต่อให้รัฐฉินมีเจตนาร้ายแล้วอย่างไรเล่า? อย่างไรก็ตามหากถูกรัฐฉินโค่นก็จะล่มสลาย ถูกรัฐสู่โค่นก็จะล่มสลายเช่นกัน จูโหวไม่มีทางทำอะไรกับสิ่งที่เป็นอยู่ได้ เพียงรู้สึกว่าต่อให้รัฐต้องล่มสลายก็จะไม่ให้สู่อ๋องได้เสวยสุข!