ตอนที่ 104 ชีพจรเสียหาย!
อีกสองวันให้หลัง ในเวิ้งสวนท้อ
เฟิ่งจิ่วที่สวมเพียงชุดลำลองสีขาวเดินออกมาจากประตูห้อง ก็เห็นเหลิ่งซวงเข้ามารับ
“นายท่านเจ้าคะ” เหลิ่งซวงมองนางด้วยความกังวลใจน้อยๆ ตั้งแต่กลับมาวันนั้น สีหน้านายท่านก็ขาวซีดมาตลอด
“พี่ชายข้ายังไม่ฟื้นรึ?” เธอมองเหลิ่งซวงพลางเอ่ยถาม น้ำเสียงยังคงอ่อนแอนัก
คืนนั้นเธอบาดเจ็บถึงชีพจร หากตัวเองไม่ชำนาญด้านการรักษา เวลาสองวันนี้คงลงจากเตียงไม่ได้แน่ แต่ว่า แม้อาการบาดเจ็บจะดีขึ้น กลับยังไม่ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ ถึงขนาดเมื่อพูดเสียงดังหรือกระแอมไอก็ยังเจ็บอยู่รางๆ