ตอนที่ 1893 - 1894

ตอนที่ 1893 ถูกหลอกแล้ว

“หึๆ”

ตาเฒ่าหรี่ตาหัวเราะ เขาจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้า ยิ่งมองก็ยิ่งถูกชะตา “เจ้าหนู ข้าเองก็ไม่ได้ขออะไรมากมาย เจ้าก็รู้ว่าของสิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่าใช่หรือไม่? เดิมทีข้าเก็บสิ่งนี้ไว้ให้ลูกศิษย์ของข้า เจ้าว่าหากข้าให้เจ้าไป…”

เขากลอกลูกตาไปมาอย่างเจ้าเล่ห์ แม้จะไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แต่กลับสื่อความหมายชัดเจนแล้ว แต่ก็ยังแสร้งทำอ้อมค้อม อยากให้เฟิ่งจิ่วเอ่ยปาก