ตอนที่ 1445 มันสายเกินไปแล้ว!
ภายใต้ทุกสายตาที่จับจ้อง ไป๋เฉินค่อยๆกินผลวิญญาณเต๋าลงไป
พวกเขาทั้งหมดต่างกลืนน้ำลายอึกใหญ่พร้อมจ้องมองไป๋เฉินด้วยแววตาสุดกระหาย แววตาเหล่านั้นเปี่ยมล้นไปด้วยความอิจฉา
ทั่วกายาของไป๋เฉินสั่นสะท้าน ประกายแสงในแววตาของเขาจางลงอย่างแช่มช้า ภาพฉากเบื้องหน้ากลายเป็นแสงสีขาวประดุจมีแสงสีน้ำนมห่อหุ้มเขา
ไปเฉินเสมือนทารกในครรภ์ที่หวนย้อนกลับสู่ร่างผู้เป็นแม่อีกครั้ง มวลแสงสีน้ำนมห่อหุ้มร่างกายของเขาที่ขดตัวอยู่แบบนั้นและตกสู่ห้วงนิทราไป