1771 สู่เขาพยัคฆ์สวรรค์ด้วยตัวเอง

บทที่ 1771 สู่เขาพยัคฆ์สวรรค์ด้วยตัวเอง

ใบหน้าของเฮ่อตงนั้นเปลี่ยนไปมาอยู่หลายที จู่ๆ ร่างของเขาก็ขยับและหายไปในความว่างเปล่า

เย่หยวนนั้นคาดเดามาก่อนแล้วและก้าวเท้าขึ้นสูงก่อนจะยกนิ้วชี้ออกมาอีกครั้ง

เป็นตอนนั้นเองที่อากาศที่ว่างเปล่าเกิดปริแตกและส่งร่างของเฮ่อตงร่วงลงมา

เฮ่อตงเบิกตากว้างและกล่าวออกมาอย่างตื่นกลัว “น-แนวคิดแห่งห้วงมิติ!”

เย่หยวนหันไปมองเขา “อย่าได้กังวลไป ข้าไม่สังหารเจ้าหรอก ข้าจะพาเจ้าเดินทางไปด้วย”