บทที่ 1785 ขอร้องสิ
ลำแสงอันเย็นเยือกเคลื่อนผ่าน ผ่าร่างของสัตว์อสูรระดับสี่ขั้นปลายตัวหนึ่งด้วยคลื่นดาบอย่างไร้ปรานี
เย่หยวนยืนกอดอกมองดูอยู่ด้านหลังโดนไม่คิดจะลงมือใดๆ
“ไปเก็บแก้วอสูรศักดิ์สิทธามา!” ไป่หลี่ชิงหยานนั้นสั่งเย่หยวนออกมาอย่างเย็นชาราวน้ำแข็ง
เพราะดูท่าทางของเย่หยวนในตอนนี้แล้วมันไม่แปลกหรอกที่นางจะไม่พอใจ
เย่หยวนได้แต่กลั้นขำอยู่ใจใน นางคนนี้ยังคิดที่จะมาโกรธเคืองเขาอีก