2518 มดปลวก อย่าได้บังอาจใช้สายตาเช่นนั้นมามองข้า

2518 มดปลวก อย่าได้บังอาจใช้สายตาเช่นนั้นมามองข้า!

ตูม!

จุนเถียนนั้นค่อยๆ ลากตัวขึ้นมาจากพื้นดินด้วยสภาพรุ่งริ่ง

สายตาของเขานั้นหันไปมองดูที่เย่หยวนด้วยความตกตะลึงอย่างสุดใจ

เย่หยวนนั้นก้มลงมามองต่ำด้วยความเย็นเยือก “อ่า เวลานี้เจ้าโดนมดตบจนปลิวเสียแล้ว อย่างนี้เจ้าจะเป็นตัวอะไรดีเล่า?”

จุนเถียนนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกตอบกลับไป

อวดอ้างตนมาตั้งนานสุดท้ายเขานั้นกลับถูกตบจนหน้าหัน