บทที่ 50 เมินคน
เจียงเซี่ยนอยากถอดถุงเท้าออกมาโยนใส่หน้าหลี่เชียนมาก
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นลูกชายของแม่ทัพเช่นกัน ทำไมถึงปีนขึ้นไปบนต้นไม้เหมือนคนเสเพลเล่า? เขาจะควบคุมตนเองอีกสักหน่อยได้หรือไม่?
เจียงเซี่ยนมองเขาอีกครั้งก็รู้สึกว่าหน้าผากกระตุกจนเจ็บ
ทว่าหลี่เชียนกลับไม่รู้สึกแม้แต่นิดเดียว เขาเรียกนางเบาๆ “เฮ้” “เฮ้” สองครั้ง และเอ่ยว่า “ไปอุทยานหลวง” พอเขาไถลตัวลงมาจากบนต้นไม้ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว