บทที่ 175 รับมือ
ในตำหนักข้างเงียบสงัด ผ่านไปประมาณครึ่งก้านธูป เฉาไทเฮาถึงถอนหายใจยาวเหยียด และลุกขึ้นมานั่ง
เฉาเซวียนรีบทำเป็นตั้งใจฟัง
เฉาไทเฮายกถ้วยชาขึ้นดื่มอึกหนึ่ง แล้วถึงเอ่ยว่า “อาเซวียน ข้าคิดดูอย่างละเอียดแล้ว ไม่ว่าเจียงเซี่ยนจะหนีตามหลี่เชียนไปหรือถูกหลี่เชียนลักพาตัวไป หากไม่ใช่สองคนนั้นก็ไม่มีใครบอกได้แน่ชัดและเชื่อถือไม่ได้ทั้งนั้น” นางพูดอยู่ หางตาก็เลิกขึ้นเล็กน้อย และเผยสีหน้าร้ายกาจออกมาอย่างเบาบาง “และถึงหลี่เชียนจะลักพาตัวเจียงเซี่ยนไป ใครเห็นล่ะ? ใครเป็นพยานได้? ใครจะกล้ารับประกันว่าเจียงเซี่ยนไม่ได้หาเรื่องหลี่เชียนกลับเพราะเสียใจที่หนีตามหลี่เชียนไป?”