บทที่ 109 เชิญ
จ้าวเซี่ยวฉลาดกว่าที่เจียงเซี่ยนคิดไว้
เจียงเซี่ยนจ้องตาของเขา และตอบเขาอย่างขอไปทีโดยไม่คลุมเครือแม้แต่นิดเดียว “ซื่อจื่อพูดอะไรน่ะ? ข้าไม่เข้าใจ”
จ้าวเซี่ยวหัวเราะเสียงดัง แต่เสียงหัวเราะนั้นดังออกมาไม่กี่ครั้ง เขาอาจจะนึกได้ว่าที่นี่คือพระราชวังต้องห้าม ไม่ใช่จวนจิ้งไห่โหว จึงรีบกลืนเสียงหัวเราะนั้นลงไป ทว่ารอยยิ้มยังคงปรากฏอยู่บนหน้าอย่างหยุดไม่ได้