บทที่ 45 ขอความช่วยเหลือ
เจียงเซี่ยนนึกถึงเจียงลวี่พี่ชายของนางอย่าว่าแต่เรื่องสาวงามเลย ก่อนแต่งงานนั้นข้างกายไม่มีแม้แต่สาวใช้ที่คอยติดตามรับใช้สักคนด้วยซ้ำ แต่กลับพูดจาแบบนั้นกับนางอยู่พักหนึ่ง นางยิ้มอยู่ ขอบตาก็ค่อยๆ ชื้นขึ้นมา
เจียงเจิ้นหยวนเห็นแล้วก็ถอนหายใจในใจ
เด็กคนนี้ยังคงถูกกลั่นแกล้งในวัง
ถึงแม้เขาคิดอะไรละเอียดรอบคอบ ทว่ากลับไม่มีประสบการณ์ในการพูดคุยกับสตรี จึงยิ่งไม่รู้ว่าจะปลอบใจเจียงเซี่ยนอย่างไร ทำได้เพียงทำเป็นมองไม่เห็น และก้มหน้าลงไปดื่มชา