บทที่ 64 ซื่อจื่อ
หลี่เชียนทำเป็นเดินเหินไม่สะดวก เซี่ยหยวนซีกับเฉากั๋วจู้ประคองไปที่ประตูวังทางทิศตะวันออก
ระหว่างทางมีคนวิพากษ์วิจารณ์ลับหลังอยู่ตลอด
แม้หลี่เชียนจะสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ยังมองออกว่าสีหน้าเจือความกระอักกระอ่วนอยู่เล็กน้อย
เซี่ยหยวนซีรู้สึกว่าแบบนี้ดีมาก
แล้วก็ดีใจที่ตนเองติดตามถูกคนแล้ว
ทว่าหลี่เชียนกลับกำลังคิดว่าเขาเป็นแบบนี้ น่าจะรู้ไปถึงหูของเจียงเซี่ยนแล้วใช่หรือไม่?