ภาค2 ตอนที่ 167

บทที่ 167 แจ้งข่าว

ณ จวนเจิ้นกั๋วกง

เติ้งเฉิงลู่ยืนอยู่ตรงหน้าเจียงเจิ้นหยวนอย่างหวาดกลัวจนตัวสั่น และหน้าแดง นานมากก็ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

เจียงเจิ้นหยวนลอบถอนหายใจ

ซื่อจื่อของตระกูลอันลู่โหวผู้นี้ดูสุภาพและอ่อนแอ มิน่าเล่าเวลานี้ตระกูลที่สร้างความดีความชอบต่อแคว้นถึงเพียงนี้ก็ยังหาคนที่สามารถนำทหารออกรบสักคนได้ยาก

เขาผ่อนคลายสีหน้าลงเล็กน้อย และเอ่ยว่า “ดึกขนาดนี้แล้ว เจ้ามาพบข้าเพียงลำพัง นึกเรื่องอะไรที่สำคัญขึ้นมาได้หรือ?”