บทที่ 118 ห้อมล้อม
“อ้อ!” เจียงเซี่ยนสีหน้าแดงปลั่ง แล้วหมุนตัวจากไป
นางถามคำถามที่โง่เขลาขนาดนั้นออกไปได้อย่างไร!
หลี่เชียนมองภาพเงาด้านหลังของนางและหัวเราะ
เจียงเซี่ยนไม่กล้าหันกลับไป จึงมุ่งตรงเข้าไปในห้องอุ่น
คุณหนูสกุลซูกำลังพูด คนอื่นต่างก็ฟังกันอย่างเงียบๆ “...‘ฝังแผ่นเหล็กในพื้นรองเท้า พอทำท่าวิ่งอย่างรวดเร็วก็เร็วราวกับขนนก’ ยังมีอีกแบบ ‘ใต้รองเท้ามีฟันแหลม ทำให้ยึดเกาะน้ำแข็งและคนไม่ล้ม’”