บทที่ 159 ตามรอย
เจียงเซี่ยนถึงนึกได้ว่าเมื่อคืนหลิวตงเยว่ไม่ได้นอนทั้งคืน
นางรู้สึกผิด จึงรีบเอ่ยว่า “เจ้าไม่ต้องสนใจข้าแล้ว รีบไปพักเถอะ!”
“ท่านหญิงไม่นอน แล้วข้าจะนอนหลับได้อย่างไร?” หลิวตงเยว่เอ่ย “ไว้ข้าดูแลให้ท่านหญิงนอนแล้วค่อยไปพักก็ไม่สายเช่นกันขอรับ”
เจียงเซี่ยนเห็นเขายืนแทบไม่ไหวแล้วยังเป็นห่วงตนเองอยู่ ก็รู้สึกซาบซึ้งมาก จึงพยักหน้าและนอนลง