บทที่ 302 ปฏิเสธ
ฮูหยินเหอเห็นแล้วก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ท่านหญิง เป็นอะไรไปหรือ?”
“ไม่มีอะไร” เจียงเซี่ยนเห็นความกังวลฉายวาบผ่านไปในดวงตาของฮูหยินเหอ จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าแค่กำลังคิดว่าสาวใช้คนนั้นเป็นใครกัน? ทำไมถึงพูดเสียงดังขนาดนี้? ท่านยังไม่ได้พูด นางก็กล้าออกความคิด...”
ฮูหยินเหอได้ยินแล้วก็หน้าแดง และเอ่ยอย่างตะกุกตะกักว่า “เดิมทีเป็นเพียงสาวใช้ที่กวาดพื้นของเรือนด้านนอก ชื่อเสี่ยวหง ข้าเห็นว่าปกตินางมีไหวพริบมาก บางครั้งจึงสั่งให้นางไปทำงานข้างนอก...”