บทที่ 246 ความเห็นแก่ตัว
เจียงเซี่ยนน้ำตาคลอเบ้า
นางรีบก้มหน้าลง และรับลูกบอลหลิงหลงนั้นมาแขวนที่เอว แล้วเอ่ยเบาๆ ว่า “ชอบ”
ของที่ตนเองตั้งใจเตรียมทำให้คนรักมีความสุข หลี่เชียนก็ดีใจมากเช่นกัน
เขาเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ต่อไปเจ้าชอบอะไร ก็บอกข้า หากข้าเจอแล้ว จะเอากลับมาให้เจ้า”
เจียงเซี่ยนพยักหน้า และกลั้นน้ำตากลับไปอย่างยากลำบาก พอนึกถึงสิ่งที่หลี่เชียนเอ่ยเมื่อครู่ จึงเอ่ยว่า “เจ้าระวังหน่อย เซ่ารุ่ยนั่นควบคุมอวี๋หลินมานานขนาดนั้น ภาษีเกินควรแบบเก็บสี่ในสิบนี้ในราชสำนักไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ กระทั่งแม้แต่จินไห่เทาก็จะดึงเขาเข้าไปเป็นพวก แสดงว่าเขาคนนี้ไม่ธรรมดาทีเดียว เจ้ากำลังแย่งงานคนอื่น ระวังเขาจะจนตรอกจนทำได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่กล้าจัดการเจ้าอย่างโจ่งแจ้ง จึงมาอย่างลับๆ”