บทที่ 230 เสียบปิ่นปักผม
เสียดายที่ในห้องมีคนมาก ถึงฮูหยินฝางจะหันตัวไป ก็ทำให้คนเห็นว่านางกำลังเช็ดน้ำตาอยู่ดี
ฮูหยินฉีรีบโอบนาง และเอ่ยว่า “ท่านดูสินสอดของลูกเขยสิ จะมีสักกี่คนที่เทียบได้? ท่านไม่วางใจตรงไหน อย่าเพิ่งร้องไห้เลย เดี๋ยวคนของตระกูลหลี่ก็จะมาแล้ว”
ฮูหยินฝางพยักหน้า และเห็นว่าเจียงเซี่ยนกำลังมองนางตาโต สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล จึงคิดว่าวันนี้เป็นวันดีของเจียงเซี่ยน ต่อให้นางเสียใจแค่ไหน ก็ร้องไห้ออกมาทำลายบรรยากาศตอนนี้ไม่ได้เช่นกัน จึงฝืนทำจิตใจให้สดชื่นขึ้นและเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “นี่ข้าก็เห็นว่าเจ้าเด็กคนนี้ไม่คิดอะไรมาก จึงร้อนใจแทนนางไม่ใช่หรือ? พวกเจ้าว่า มีใครกำลังจะมอบสินสอดอยู่แล้ว ยังเอาแต่คิดถึงของกินอยู่บ้าง?”