บทที่ 342 สามหยวน
ถูกคนจ้องมองเป็นเรื่องดี ทว่าก็ต้องแบ่งด้วยว่าถูกคนจ้องมองเพราะเรื่องอะไร
หากถูกคนจ้องมองเพราะคำพูดและการกระทำไม่เหมาะสม ไม่ว่าใครก็คงจะอายและโกรธจนยากที่จะทนไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเกาเมี่ยวหรงที่เย่อหยิ่งและชอบเอาชนะ
นางอดทนที่จะไม่หันกลับไปมองว่าใครกำลังวิพากษ์วิจารณ์นางอย่างยากลำบาก แล้วเอ่ยกับหลี่ตงจื้อและเหอถงเหนียงด้วยใบหน้าเจือรอยยิ้มเหมือนไม่ได้ยินว่า “พวกเจ้าออกจากบ้านมาก่อนข้า ทำไมถึงเพิ่งจะมาตอนนี้?” แล้วก็ทักทายติงหวั่น “คุณหนูติงหวั่น พวกเจ้าตามข้ามาทางนี้” พอเอ่ยจบก็พาพวกนางเดินเข้าไปข้างใน พลางเอ่ยว่า “เพราะคนที่เชิญมาวันนี้ล้วนเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน อาหารกลางวันจึงจัดที่ห้องข้างตะวันออกในเรือนของซานเม่ย แต่ตอนบ่ายจะจัดชมรมกวีในสวนดอกไม้ด้านหลัง อาหารเย็นก็จัดในศาลาของสวนดอกไม้ด้านหลัง ตอนนี้ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่ห้องข้างตะวันออก คุณหนูจวงกับคุณหนูลู่มาถึงแล้ว หากคุณหนูติง ตงจื้อ และถงเหนียงต้องการอะไร ให้สาวใช้หาข้าก็ได้ หรือสั่งแม่บ้านก็ได้...”