ภาค2 ตอนที่ 284

บทที่ 284 คืนที่สอง

“เจ้าไม่รู้เสียแล้ว!” หลี่เชียนเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “มีปีหนึ่งข้าถูกท่านพ่อทิ้งให้ฝึกกับพวกแม่ทัพและทหารในค่ายทหาร จนใกล้จะปีใหม่แล้ว ท่านพ่อถึงส่งน่าฝูมารับข้ากลับบ้าน ตอนนั้นหิมะกำลังตกหนัก ไปได้ครึ่งทาง หิมะก็ตกหนักจนปิดทาง ไปไม่ได้แล้วจริงๆ พวกเราจึงหาบ้านหลังหนึ่งหยุดพัก คนที่เปิดประตูให้พวกเราเป็นหญิงชราที่ผมขาวทั้งศีรษะ บอกว่าในบ้านมีแค่นางกับสามี สามีล่าสัตว์เป็น จึงจะไปล่ากระต่ายป่ากับไก่ป่าบนภูเขาทุกฤดูหนาว เวลานี้ขึ้นไปบนภูเขายังไม่กลับมา แล้วก็ต้มน้ำร้อนชงชาให้พวกเราดื่ม ตอนนั้นที่ชายชรากลับมาก็ตะโกนเรียกหญิงชราแบบนี้” เขาพูดอยู่ ไม่รู้นึกถึงอะไร สายตาแน่วแน่เล็กน้อย แล้วจู่ๆ ก็เข้ามากอดเจียงเซี่ยน และเอ่ยเสียงเบาว่า “เป่าหนิง ข้าก็อยากใช้ชีวิตกับเจ้าไปตลอดชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน...ทำให้เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าไปตลอดชีวิต ปกป้องความปลอดภัยของเจ้าไปตลอดชีวิต ต่อให้แก่แล้ว ผมขาวดำปะปนกัน และลูกๆ ล้วนไม่อยู่ข้างกายแล้ว พวกเราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป...”