บทที่ 209 ระหว่างทาง
หลี่เชียนที่เอาแต่ยิ้มเหมือนคนบ้าตอนนี้ ในสายตาของเจียงเซี่ยนจึงดูโง่เป็นพิเศษ
นางอดที่จะเม้มปากยิ้มไม่ได้ และเชิญให้หลี่เชียนนั่งลงบนเก้าอี้ไท่ซือกลางห้องโถง
ชีกู เซียงเอ๋อร์ และจุ้ยเอ๋อร์วางถ้วยและตะเกียบสองชุด
หลี่เชียนเอ่ยว่า “ข้ากินอาหารเช้ากับเจ้าไม่ได้แล้ว!”
เช่นนั้นเจ้ามาทำไม?
เจียงเซี่ยนเบิกตาโต
หลี่เชียนยิ้มและเอ่ยว่า “เดิมทีกะว่าจะมาเยี่ยมเจ้าสักหน่อยก็ไป สุดท้ายเห็นว่าเมื่อครู่เจ้าอารมณ์ไม่ค่อยดี ข้าจึงตามเข้ามา...ทำไมเจ้าถึงอารมณ์ไม่ดีเล่า?”