บทที่ 202 เป็นพันธมิตร
หลี่เชียนหลบหน้าเจียงลวี่ และเวลานี้กำลังรับประทานอาหารเช้ากับเฉาเซวียนอยู่ที่เรือนข้างๆ
แตกต่างจากอาหารเช้าของเจียงเซี่ยน เต้าหู้ยี้แดง กานาฉ่าย แตงกวาดอง ยำผักโขมป่า หมั่นโถวเงินทอง ข้าวต้ม...แม้ของจะไม่มากนัก แต่ล้วนเป็นของที่เฉาเซวียนชอบ
หลี่เชียนใช้ตะเกียบกลางคีบเต้าหู้ยี้แดงครึ่งชิ้นวางลงในจานเล็กที่ทาสีทองตรงหน้าเฉาเซวียน แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “นี่เป็นของที่ข้าให้คนนำมาจากหนานหนิง ว่ากันว่าน้ำที่นั่นดี ดังนั้นรสชาติของเต้าหู้ยี้ที่ทำออกมาจึงสดและนุ่มเป็นพิเศษ ข้าเติบโตที่ซานซีตั้งแต่เด็ก ชอบกินอาหารประเภทเส้น ตอนหลังไปฝูเจี้ยนแล้ว ก็ชอบอาหารแค่อย่างเดียว ก็คือหมูหยอง และชอบใช้มันมาคลุกกินกับข้าวต้มเป็นพิเศษ เต้าหู้ยี้นี้อร่อยหรือไม่ ข้าก็ไม่รู้จริงๆ คงต้องให้ท่านมาวิจารณ์แล้ว”