บทที่ 794 การจากไป
เมื่อกลับมาที่โลกแห่งหมอกสีดำ เกาเผิงก็ส่งผู้คนไปยืนเฝ้าที่รอยแยกมิติของโลกแห่งหมอกสีดำเอาไว้และเขายังแอบเตรียมการอพยพอีกด้วย
ต้องโชคร้ายแค่ไหนที่พวกเขาอาจจะต้องอพยพอีกครั้ง…
เกาเผิงนั่งอยู่บนขอบของเต่าจักรพรรดิผืนทวีป ใต้เท้าเขาสูงหลายหมื่นเมตรราวกับว่าเขานั่งอยู่บนก้อนเมฆ
เกาเผิงถอนหายใจ
ความอ่อนแอนั้นเป็นที่ยากลำบาก คุณไม่สามารถต้านทานการรุกรานจากใครได้ นี่ไม่ใช่แค่ความแตกต่างของพลังแค่เล็กน้อยแต่มันกว้างใหญ่มากเกิน ดังนั้นการหนีอาจจะเป็นทางที่ดีกว่า