บทที่ 468 ทัศนจรเยือนบูรพา-ภูมิภาคนิฮง
“เจ้านายโดนข่มขู่อีกแล้ว” ดัมมี่กล่าว ตอนนี้นั่งเหยียดยาวอยู่บนโซฟา จากนั้นมันก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงเตร่งขรึม “โกลดี้ เฟลมมี่ ต้าซื่อในระหว่างที่ฉันไม่อยู่ พวกนายปกป้องเกาเผิงกันอย่างไร”
เสียงของดัมมี่ทั้งแหบแห้งและเย็นชา เปลวไฟได้สั่นไหวอย่างดุเดือด ทำให้บรรยากาศในห้องดูตึงเครียดจนแทบหายใจไม่ออก
เดโซไลอ้อนที่นั่งอยู่บนพื้น มันรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกเมื่อมองไปที่ดัมมี่