0267 - โซ่วิญญาณ

บทที่ 267 โซ่วิญญาณ

ร่างสีขาวที่มีขาเดียวได้บินผ่านท้องฟ้าและหมู่เมฆเหนือเมือง

ขาของเกาเผิงหนีบคอของเฟลมมี่อย่างแน่น เส้นผมของเขายุ่งเหยิงจากสายลม เขาดูกระเซอะกระเซิงมาก

จู่ๆ เกาเผิงก็นึกอะไรบางอย่างออก เขาตบไปที่หน้าผากของตัวเอง

‘บ้าจริงนี่ฉันยุ่งจนลืมมันไปได้อย่างไรเนี่ย’

เมื่อสัตว์อสูรตัวแรกได้เลื่อนชนชั้นไปในชนชั้นที่สูงกว่า ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรจะได้ทักษะเพื่อปกป้องตัวเองมาหนึ่งอย่าง