บทที่ 464 ดึงความทรงจำ
ต้าซื่อที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าได้หันไปมองรอบบริเวณ มันพบว่าเกาเผิงเดินตรงไปที่หน้าผา
ด้วยความวุ่นวายก่อนหน้านี้ได้ทำให้ฝูงกวางเน่าเปื่อยได้หนีออกจากบริเวณนั้นไปหมดแล้ว
เฉินฮั่วเฉียวได้เดินจากหน้าผาอย่างทุลักทุเล เขาวิ่งไปหาเกาเผิงสีหน้าของดูรู้สึกผิดมาก
“เกาเผิง ฉันขอโทษ ฉัน...” เขาพยายามพูดอะไรออกมาแต่สุดท้ายเขาก็พูดไม่ออก