0152-มีม

บทที่ 152 มีม

ซอฟตี้ที่นอนอยู่บนพื้น มันได้เหลือบมองเกาเผิงที่กำลังอุ้มนกอ้วนกลับบ้านไป

เมื่อเห็นว่าเกาเผิงเดินไปไกลมากแล้ว มันจึงลุกขึ้นเดินไปที่โทรศัพท์ ใช้อุ้งตีนซ้ายจับโทรศัพท์ ส่วนอุ้งตีนขวากดเบอร์โทร

‘กรี๊ง!’

“เมี๊ยว” ซอฟตี้พูดอย่างเกียจคร้าน

“เข้าใจแล้วค่ะ” ดูเหมือนว่าปลายสายจะคุ้นเคยกับสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี

หลังจากวางสายพนักงานสาวได้เขียนบางอย่างก่อนจะติดต่อหัวหน้าของเธอ