ตอนที่ 28 : ผัดกะเพราเนื้อมัตสึซากะ – 1 

ปลาวาฬนิ่งอึ้งไปในช่วงเสี้ยววินาที

มือที่เลื่อนขยับไปเปิดประตูส่วนของร้านอาหารด้านหน้าชะงักค้าง ตอนแรกเด็กหนุ่มคิดว่าเป็นลูกค้า เลยจะเข้ามาช่วยดูแล เผื่อมีอะไรพอให้หยิบจับได้บ้าง แต่เปล่า ใครอีกคนที่นั่งอยู่ตรงมุมอีกด้านของร้านเงยหน้าขึ้น ดวงตาคมนั่นราวกับจะสะกดเวลาให้หยุดนิ่งได้ ข้าวสวยเป็นคนสวย นั่นพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ตากลมโต รูปหน้าชัด ผมดำขลับ ใบหน้าพอฟัดพอเหวี่ยงจะเป็นนักแสดงช่องมากสีได้ มีกลิ่นอายความเป็นไทย แต่กลับดูมีอะไรลึกซึ้งอยู่ในท่าทางเรียบนิ่งนั่น เขาเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน