ตอนที่ 42 : ผัดกะเพราไม่ใส่น้ำตาล – 3 

"เกลือ"

ปลาวาฬพูดออกมาอย่างรำพึงกับตัวเองมากกว่าจะจงใจเรียกอีกคน มือทั้งสองที่ประคองถาดใส่จานอยู่ชุ่มด้วยเหงื่อน้อย ๆ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกวิตกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เกลือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ประตูนี้ถูกเปิดทิ้งไว้นานแค่ไหน และคนตรงหน้าได้รับรู้อะไรไปแล้วบ้าง

"มา กูช่วยถือ"

เจ้าของแว่นตากลมเอื้อมมือมาคว้าถาดไปอย่างง่าย ๆ เด็กหนุ่มไม่กล้าปฏิเสธ อีกฝ่ายหันหลังเดินลงบันไดไป เขาจึงได้แต่เดินตามไปเงียบ ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยให้ทุกอย่างค้างคาและเดินกลับไปนอนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้