ตอนที่ 23

"อาโก้ชื่อจริงว่า โกมล"

โกมล...โก้ ชื่อที่พยายามไม่คิดถึงมากว่าสามสิบปีทำให้วสวัตถึงกับหายใจขัด ไม่...คงไม่นะ สมองเขาชาริกภาพที่เห็นวูบวาบ หากก็สูดหายใจลึกควบคุมไม่ให้สั่น แม้สังหรณ์ใจว่า นี่คือบททดสอบของโชคชะตา แต่เขายังกุมความหวังเสี้ยวสุดท้ายไว้

"แล้วอาโก้หน้าตาเป็นไง ดุไหม มีรูปหรือเปล่า ผมจะได้เตรียมใจก่อน"

"มี นี่ไง"

กานต์เลื่อนโทรศัพท์มือถือจนเจอรูปที่ถ่ายคู่กับโก้ วสวัตรับไปดู แค่เห็นคนในรูป หน้าเขาก็เผือดสี เขาขยับนิ้วขยายรูปในจอให้ใหญ่ขึ้นภาวนาให้เป็นแค่คนหน้าคล้าย หากยิ่งขยายก็ยิ่งมั่นใจ แม้จะสูงวัยขึ้น รูปนั้นยังคงเค้าของใบหน้าที่ตรึงตราอยู่ในความทรงจำเสมอมา สิ่งเดียวที่ต่างจากเดิม คือ รอยยิ้ม คนในรูปเพียงแค่แย้มริมฝีปากเล็กน้อย ไม่ได้ยิ้มเต็มหน้าจนตาหยีแบบที่เคยเป็นในอดีต กานต์มัวแต่หยิบของในรถจึงไม่เห็นอาการผิดปกติของอีกฝ่าย