หญิงสาวผู้มากับวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ (ตอน 4)

'ถูกทำลายงั้นหรอ? …แสดงว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับ 2 คนนั้นแน่!' หยางจินอุทานในใจ ก่อนจะคิดถามอาจารย์ว่า 'อาจารย์ครับ ตอนนี้ 2 คนนั้นอยู่ที่ไหน ขอพิกัดหน่อยครับ'

'ทำการตรวจสอบ' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบกลับมาว่า 'ตรวจสอบเสร็จสิ้น …อยู่ภายในบ้านหลังหนึ่ง'

'บ้านของใครอ่ะ' หยางจินคิดถาม

'ทำการตรวจสอบ' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า 'บ้านของซ่งเฟยเจิน ซึ่งเป็นพ่อของเพื่อนหยางอัน'

'รู้ละเอียดดีจังเลย' หยางจินคิดชมอาจารย์ ก่อนอาจารย์จะตอบกลับมาสั้นๆคำเดียวว่า 'ฮึ!'

'อาจารย์นำทางผมไปได้ไหม? …เอางี้ดีกว่าคือถ้าผมจะนั่งรถสามล้อไป ต้องบอกให้ส่งตรงไหนหรอครับ' หยางจินคิด

'ทำการระบุพิกัดใกล้เคียง เปิดระบบนำทางอัตโนมัติ' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า 'อู่รถเมย์สาย 516 ลงรถเสร็จ หันหน้าเข้าหาทางเข้าอู่ แล้วหันหน้าไปทางขวา เดินตรงไป 50 เมตร จะถึงพอดี'

'รับทราบครับ! อาจารย์' หยางจินคิด

"ซู่ชิง มีเรื่องด่วน!" "หยางจิน ประตู!" หยางจินและเหอซู่ชิงพูดพร้อมกัน

หยางจินคิดอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดกับเหอซู่ชิงว่า "เรารีบเดินออกจากห้างก่อนเถอะ ระหว่างเดินช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อย อันนี้เรื่องด่วนจริงๆ"

"...ได้ๆ" เหอซู่ชิงพูดขณะกำลังเดินตามหยางจินออกจากห้างเซียนหนี ก่อนจะพูดต่อว่า "เมื่อกี้ มีสัญญาณการใช้เวทมนตร์อยู่อีกแห่ง นอกห้างเซียนหนี ซึ่งเราคิดว่า อาจจะมีเบาะแสของประตูอยู่ก็ได้"

'สัญญาณการใช้เวทมนตร์อีกแล้วหรอ? ตั้งแต่น้องเจียวจื่อแล้วนะ ที่พูดถึงการใช้เวทมนตร์บนโลกจริง ไหนจะอาจารย์ที่บอกว่า เสี่ยวเป่า เป็นนักเวทระดับ ก่อสมุทร สามารถใช้พลังเวทออกมาภายนอกได้ แล้วไหนจะเรื่องพลังเวทที่ทำลายเกราะอัติโนมัติของอาจารย์ที่อยู่บนตัวของเจ้าอันกับเสี่ยวเป่าอีก …จริงๆแล้วบนโลกนี้สามารถใช้พลังเวทบนโลกจริงได้รึเปล่า แล้วถ้าใช้ได้จริง ทำไมถึงไม่มีข้อมูลการใช้งานเลย แต่เพิ่งมีตอนน้องเจียวจื่อเนี่ยนะ สรุปเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย' หยางจินเริ่มคิดสงสัย ก่อนจะถามต่อด้วยความเร่งรีบว่า "จริงดิ แล้วอยู่แถวไหนอ่ะ"

"...อยู่ทางไปโรงเรียนฉางเทียน แถวๆอู่รถเมล์มั้งนะ ถ้าจำไม่ผิด เพราะว่าหลงบ่อย" เหอซู่ชิงพูด

"หรือว่าจะเป็นที่เดียวกัน" หยางจินพึมพำ ก่อนเหอซู่ชิงจะถามว่า "ที่เดียวกันอะไร มีอะไรรึเปล่า"

"คือ ตอนนี้น้องชายกับเพื่อนเราตกอยู่ในอันตราย ที่น่าจะเกี่ยวข้องกับพลังเวทและโลกของเธอด้วยอ่ะ เราก็เลยคิดว่าอาจจะเป็นสถานที่เดียวกัน …เธอจะไปด้วยกันป่ะ" หยางจินพูดด้วยความเร่งรีบ เพราะยังหาสาเหตุได้ไม่แน่ชัด

"ถ้าเรื่องของน้องชายนายเกี่ยวข้องกับพลังเวทและประตูแล้วล่ะก็ …เดี๋ยวเราไปด้วยก็ได้" เหอซู่ชิงพูด ขณะที่ทั้ง 2 คนเดินมาจนถึงหน้าห้างเซียนหนีพอดี หยางจินไม่รอช้า รีบเรียกรถสามล้อ ก่อนจะบอกกับคนขับรถสามล้อว่า "ไปอู่รถเมย์สาย 516 ครับ!"

ทั้ง 2 คน นั่งรถสามล้อมุ่งหน้าไปอู่รถเมย์สาย 516 ด้วยความที่ไม่อยากให้เสียเวลา หยางจินจึงคิดถามอาจารย์ว่า 'อาจารย์ครับ ตรวจสอบได้ไหม ว่าเพราะอะไรเกราะป้องกันอัตโนมัติของเสี่ยวเป่าและเจ้าอันถึงถูกทำลาย แล้วของเฉาเฉากับกุ้ยฟงล่ะครับ ยังอยู่ดีไหม'

'ทำการตรวจสอบ' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบกลับว่า 'เกราะป้องกันอัตโนมัติของหวังเสี่ยวเป่าและหยางอันถูกทำลายลงจากการถูกพลังเวทโจมตี ส่วนเกราะป้องกันอัตโนมัติของกู่เฉาเฉากับกุ้ยฟงยังอยู่ในสถานะคุ้มครองดีอยู่'

'กะไว้อยู่แล้วเชียวว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับพลังเวท คิดไม่ผิดจริงๆที่รีบมา' หยางจินคิด ก่อนจะคิดถามว่า 'อาจารย์ครับ แล้วนักเวทฝึกหัดอย่างผม จะมีอะไรไปสู้ได้ล่ะ'

'ขณะนี้ท่านไม่ได้เป็นนักเวทฝึกหัดแล้ว' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า 'ท่านได้เลื่อนขั้นเป็น ขั้นกำเนิดดิน ระดับ 1'

'ขั้นกำเนิดดิน ระดับ 1 แสดงว่ามีหลายระดับสินะ' หยางจินคิดถาม

'ถูกต้อง! ในแต่ละขั้นจะมีระดับความชำนาญอยู่ 5 ระดับ ถ้าเพิ่งเริ่มเลื่อนขั้นจะอยู่ระดับ 1 แต่ถ้าชำนาญมากจะอยู่ระดับ 5' อาจารย์ตอบ

'ของผมเพิ่งเลื่อนขั้น ก็เลยยังไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงมากสินะ' หยางจินคิด

'ถูกต้อง!' อาจารย์ตอบ

เขาคิดถามต่อว่า 'แล้วอย่างนี้ผมจะช่วยน้องกับเพื่อนได้ยังไงหรอครับ'

'อย่าเพิ่งกังวลใจไป' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า '...ทักษะมีให้เลือกอยู่หลายล้านทักษะ โดยใช้พอยต์เป็นการแลกเปลี่ยน แต่ขณะนี้ท่านมีพอยต์ที่ได้จากการเลื่อนขั้นอยู่ 3 พอยต์ ซึ่งทักษะที่ท่านสามารถนำมาแลกได้มี ดังนี้

ทักษะ ตาเหยี่ยว ระดับ 1 ทักษะนี้ถ้าฝึกฝนจนชำนาญจะทำให้มองเห็นทุกความเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ได้อย่างแม่นยำ (ใช้ 2 พอยต์)

ทักษะ ฟื้นฟู ระดับ 1 ทักษะนี้จะช่วยฟื้นฟูร่างกายเล็กน้อย (ใช้ 1 พอยต์)

ทักษะ เสริมแกร่ง ระดับ 1 ทักษะนี้จะเสริมแกร่งร่างกายให้มีความแข็งแรงขึ้นชั่วขณะ ข้อควรระวังคือ หลังจากการใช้งาน ร่างกายจะได้รับความเสียหาย (ใช้ 2 พอยต์)

ทักษะ เท้าไฟ ระดับ 1 ทักษะนี้จะสามารถทำให้ท่านเคลื่อนตัวได้อย่างรวดเร็วเล็กน้อย (ใช้ 1 พอยต์) ซึ่งท่านจะใช้พอยต์แลกทักษะจนหมดหรือไม่หมดก็ได้ หรือจะยังไม่แลกทักษะในตอนนี้ก็ย่อมได้'

'อืม เอาทักษะอะไรดีนะที่คุ้มค่าที่สุด นำไปใช้ประโยชน์ได้ทันที…' หยางจินครุ่นคิดอย่างหนักสักพัก ก่อนจะคิดตอบอาจารย์อย่างมั่นใจว่า 'ผมขอเลือกทักษะฟื้นฟูกับเสริมแกร่งครับ! แล้ว…'

'ซึ่งพอยต์แต่ละพอยต์ สามารถหาได้จากการปราบปีศาจหรืออาดูร (จะได้พอยต์มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความเก่งของปีศาจหรืออาดูรตนนั้นๆ), จากการเลื่อนขั้น (ไม่รวมขึ้นระดับความชำนาญ 1-5) และภารกิจพิเศษที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์' อาจารย์รีบตอบก่อนที่หยางจินขี้สงสัยจะถาม ก่อนจะตอบกลับมาอีกว่า 'ทำการถ่ายโอนทักษะให้เดี๋ยวนี้!'

จู่ๆ ทักษะความรู้ที่อาจารย์บอกเมื่อสักครู่ก็เข้ามาอยู่ในหัวของหยางจิน ทั้งวิธีการใช้แล้วท่างทางการใช้งานทุกอย่าง จนทำให้หยางจินรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย

"เมารถหรอจิน นี่แค่เพิ่งนั่งเองนะ อดทนหน่อยๆ" เหอซู่ชิงจับสังเกตหยางจินที่แสดงอาการมึนหัวออกมาก่อนจะพูดออกมาด้วยความห่วงใย

ไม่ถึง 15 นาที ก็ถึงอู่รถเมย์สาย 516 เขานำทางเหอซู่ชิงตามที่อาจารย์บอก ก่อนที่จะถึงหน้าบ้านของซ่งเฟยเจินในที่สุด

หยางจินครุ่นคิดถึงวิธีเข้าบ้านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนอาจารย์จะตอบว่า 'มีชายรูปร่างท้วมกำลังจับจ้องและเดินตรงมาหาท่าน'

ไม่ทันขาดคำ เสียงปริศนาตะโกนขึ้นจากทางด้านหลังของหยางจินที่กำลังหันหน้าเข้าประตูบ้าน ทำให้พวกเขาหันหลังมามองด้วยสัญชาตญาณ "นี่! พวกนายเป็นใคร"

'ตรวจสอบคนนี้ทีครับ' หยางจินรีบคิดถาม อาจารย์จึงตอบกลับว่า 'ผู้ชายคนนี้คือ ซ่งเฟยเจิน เป็นพ่อของแฝดซ่ง เพื่อนของหยางอัน'

ด้วยความที่อาจารย์บอกข้อมูลให้หยางจินฟังอย่างรวดเร็ว จึงทำให้หยางจินพลิกแพลงสถานการณ์ได้ทันเวลาว่า "ผมเป็นพี่ชายของหยางอัน เจ้าอันนัดให้ผมมารอรับที่นี่ เวลานี้อ่ะครับ …ผมก็เลยมารอ"

"เอ้า! พี่ชายหนูอันเองหรอ" ซ่งเฟยเจินพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป ก่อนจะพูดด้วยอาการลนลานเล็กน้อยว่า "...จะเข้ามารอในบ้านก่อนไหมล่ะ หนูอันติวหนังสือให้ลูกสาวอาอยู่ เดี๋ยวอาเปิดบ้านให้"

"พวกหนูเข้าไปรอในบ้านก่อนเลยนะ เดี๋ยวอามา พอดีมีธุระด่วน" ซ่งเฟยเจินพูดพร้อมกดรีโมทเปิดประตูบ้าน หลังพูดจบก็รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

"...ครับ" หยางจินพูด ก่อนคิดในใจว่า 'มีพิรุธสุดๆ'

หยางจินและเหอซู่ชิง เดินเข้ามาถึงในบ้านของซ่งเฟยเจิน ก็พบว่า ข้างในนั้นเงียบราวกลับไม่มีคนอยู่บ้าน แสงไฟที่ปิดไว้ ทำให้ภายในบ้านนั้นมืดราวกับเป็นบ้านผีสิง จึงทำให้ทั้ง 2 ต่างพากันหาสวิตช์ไฟเพื่อเปิดไฟ แต่สุดท้ายก็เปิดไม่ติด จึงพากันนำโทรศัพท์มือถือของตนเองออกมาเพื่อเปิดไฟฉาย

"เรารู้สึกเหมือนเห็นพลังงานจางๆ" หยางจินพูดขึ้น

"ใช่! ในบ้านหลังนี้มีสัญญาณการใช้เวทมนตร์แรงมาก เหมือนมีการต่อสู้กันอยู่ด้วย" เหอซู่ชิงพูด

"ต่อสู้กันหรอ?" หยางจินอุทาน ก่อนจะรีบพูดต่อว่า "พวกเรารีบไปกันเถอะ"

'อาจารย์ครับ ตามหาเจ้าอันและเสี่ยวเป่าทีครับ' หยางจินคิดถามอาจารย์ทันที

'ทำการตรวจสอบ แสกนหาตัวหยางอันและหวังเสี่ยวเป่า' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า 'ค้นพบหยางอันและหวังเสี่ยวเป่า อยู่ในห้องๆหนึ่ง'

'ช่วยนำทางไปทีคครับ' หยางจินคิด

'ทำการระบุพิกัด เปิดระบบนำทางอัตโนมัติ' อาจารย์ตอบ ก่อนจะเริ่มนำทางหยางจินคล้ายกับ GPS นำทาง

จู่ๆเหอซู่ชิงก็พูดขึ้นมาว่า "ตามเรามานะ!" แล้วรีบเดินไป ทำให้หยางจินที่ยืนอยู่ข้างๆ หันหน้ามามองด้วยความคิดที่ว่า 'หรือว่าซู่ชิงจะจับสัญญาณพลังเวทได้กันนะ' ก่อนจะรีบเดินตามไป พร้อมเช็คเส้นทางของเหอซู่ชิงกับอาจารย์

ทั้ง 2 คน เดินมาเรื่อยๆ จนเริ่มเห็นร่องรอยการต่อสู้ รอยครูดบนกำแพง

"ใกล้แล้ว ระวังตัวด้วยนะจิน!" เหอซู่ชิงพูด ก่อนที่ทั้ง 2 คน จะเห็นห้องสุดทางเดิน ที่ประตูพังเป็นรูจากการถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างแรง

'ภารกิจพิเศษ! ถ้ากำจัดปีศาจตนนี้ได้ จะได้รับพอยต์จำนวน 5 พอยต์ แต่ถ้าล้มเหลว จะถูกปิดกั้นการใช้พลังเวททั้งหมดและไม่สามารถติดต่อกับระบบได้ เป็นเวลา 30 วัน' อาจารย์ตอบ

หยางจินครุ่นคิดก่อนจะคิดตอบว่า '...ครับ' เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องไปช่วยเหลือน้องและเพื่อนของเขาอยู่แล้ว ซึ่งก็มีโอกาสที่จะปะทะกัน แต่ถ้าเขารับปากทำภารกิจกับอาจารย์ไปแล้ว เขาก็ต้องกำจัดปีศาจตนนั้นให้ได้ ไม่ใช่แค่ช่วยแล้วแอบหนีออกมา แล้วอีกเหตุผลหนึ่งที่เขายอมรับทำภารกิจนี้คือ ได้พอยต์จำนวน 5 พอยต์ สามารถนำไปแลกทักษะได้หลากหลาย แถมถ้าล้มเหลวก็จะไม่ได้ใช้พลังเวทและคุยกับอาจารย์ 30 วัน ซึ่งมีผลกับการสืบสวนของเขาเป็นแน่!

จู่ๆ เหอซู่ชิงก็ทำหน้าจริงจัง ก่อนจะหันมาพูดกับหยางจินว่า "พวกเรามาเสริมเกราะกันเถอะ! ปีศาจตัวนี้จัดอยู่ในระดับเดียวกันกับเรา ถ้าไม่เสริมเกราะป้องกันไว้ก่อนมีหวังจบไม่สวยแน่ …มาเดี๋ยวเสริมเกราะให้"

"...อืม" หยางจินตอบนิ่งๆ

ไม่รอช้าเหอซู่ชิงยกมือขวาขึ้นมาตรงกับหน้าหยางจินพอดี ก่อนจะร่ายคาถาเบาๆ จากนั้นจึงเกิดพลังแสงสีชมพูขึ้นล้อมรอบตัวหยางจินทุกทิศ

'โลกนี้สามารถใช้เวทมนตร์บนโลกจริงได้สินะ …หรือว่าอาจจะใช้งานได้แค่ซู่ชิงที่เป็นคนต่างโลก แต่ว่าที่ซู่ชิงบอกก่อนหน้านั้นคือ มีกระแสพลังที่ต่อสู้กันด้วยเวทมนตร์อยู่ แต่อาจารย์ก็เคยบอกไว้ว่า ขณะนี้ยังไม่มีแนวโน้มที่จะใช้พลังเวทบนโลกนี้ได้ สรุป มันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย ใช้ได้หรือไม่ได้ หรือมีใครสักคนกำลังหลอกเราอยู่ หรือเกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้โลกนี้เปลี่ยนไป' หยางจินครุ่นคิดอย่างหนัก โดยไม่มีแม้แต่เสียงของอาจารย์รบกวนอยู่อย่างใด

'จิ๊กซอว์ของปริศนานี้ มันยังไม่ลงตัว มีอะไรบางอย่างผิดเพี้ยนไป และเราก็ต้องรู้มันให้ได้!' หยางจินคิด

"ใช้ทักษะมองทะลุสิ!" เหอซู่ชิงพูดขึ้น จึงเบี่ยงเบนความสนใจของหยางจินไป

'ทักษะมองทะลุงั้นหรอ? ยังไม่เคยฝึกเลยแหะ' หยางจินคิด ก่อนจะตอบกลับเหอซู่ชิงไปว่า "เรายังไม่มีทักษะมองทะลุเลย"

"...งั้นเดี๋ยวเราสอนให้" เหอซู่ชิงพูด ก่อนหยางจินจะถามต่อว่า "มันนานรึเปล่า เดี๋ยวไปช่วยน้องกับเพื่อนไม่ทัน"

"ไม่นานหรอก แปปเดียว เดี๋ยวจินก็ใช้เป็น" เหอซู่ชิงพูด

"งั้นลองดู" หยางจินพูด ก่อนที่เหอซู่ชิงจะทำการสอน แล้วเขาจึงทำตามโดยการกำหนดลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเหมือนตอนที่อาจารย์สอนเขาเลื่อนระดับเป็นระดับ กำเนิดดิน จากนั้นเขาจึงเพ่งสายตาไปยังจุดใดจุดหนึ่งเป็นเวลานานขณะกำหนดลมหายใจ เขาค่อยๆทำอย่างตั้งใจ สมาธิของเขาในตอนนี้กำลังเพ่งไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาที่ถืออยู่ตรงหน้าขณะที่เปิดไฟฉายอยู่ และในที่สุดเขาก็ทำได้ หยางจินสามารถมองทะลุเกราะป้องกันสีชมพูที่เหอซู่ชิงสร้างไว้ได้

"ทำหน้าดีใจแบบนี้ แสดงว่าทำได้แล้วใช่ไหม" เหอซู่ชิงพูดแซวหยางจินที่เผลอแสดงสีหน้ายิ้มดีใจออกมา

"...คิดว่าน่าจะใช่นะ ตอนนี้เราสามารถมองทะลุเกราะป้องกันของซู่ชิงได้แล้วล่ะ" หยางจินพูดพร้อมอมยิ้มเล็กๆ

"นั้นแหละ ดีแล้ว" เหอซู่ชิงพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "ไปกันต่อเถอะ เราว่าน่าจะใกล้มากๆแล้วล่ะ"

"...ขอบใจนะซู่ชิง" หยางจินพูดกับเหอซู่ชิงที่กำลังนำทางเขา

"อืม" เหอซู่ชิงตอบกลับมาสั้นๆ แอบอมยิ้มเล็กน้อยข้างหน้าหยางจิน โดยที่หยางจินไม่เห็น

ภายในห้องนั้นที่หยางจินและเหอซู่ชิงกำลังจะเดินทางมาถึง ผู้หญิงร่างเล็ก สวมชุดนักเรียนโรงเรียนฉางเทียน เล็บมือยาวสีดำ ดวงตาสีดำล้วน ยืนอยู่หน้าหวังเสี่ยวเป่าและอยู่ห่างกันระยะประมาณนึง เธอยกแขนซ้ายขึ้นมาข้างหน้า ซึ่งตรงกับที่หวังเสี่ยวเป่ายืนอยู่ เธอเค้นพลัง จนเกิดแสงพลังสีดำในลักษณะมือของเธอพุ่งตรงออกมาทำร้ายหวังเสี่ยวเป่าทุกทิศทางรวมถึงหยางอันที่นอนสลบอยู่ข้างหลังพร้อมมีเกราะป้องกันสีเขียวคุ้มกันตัวอยู่ด้วย

ในขณะที่หวังเสี่ยวเป่าที่เหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ ใช้กระบองยาวที่เกิดจากพลังเวทสีเขียวของเขาตีไปยังมือสีดำที่กำลังมาทำร้ายจนหายไปทีละข้าง 2 ข้างเรื่อยๆ ซึ่งลีลาการใช้กระบองยาวของเขาดูคล่องตัวอย่างกับมีการฝึกใช้มาเป็นระยะเวลานาน และภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยพลังงานสีเขียวปกคลุมอยู่ที่ทำให้สามารถมองเห็นได้โดยไม่ต้องใช้ไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า~ มาดูกันว่าข้ากับเจ้า ใครจะหมดแรงก่อนกัน" เสียงแหบใหญ่และแหลมชวนขนลุกพูดขึ้น

"...เข้าใกล้ตัวมันไม่ได้เลย" หวังเสี่ยวเป่าพึมพำ

ทันใดนั้นเอง เหอซู่ชิงที่เดินทางมาถึง ก็ได้ทำการพุ่งตัวเข้าไปอย่างรวดเร็วทะลุประตูที่พังอยู่เข้าไป พร้อมกับดาบบางเล็กสีชมพูซึ่งสร้างจากพลังเวทของเธอ พุ่งเข้าไปตัดแขนซ้ายของปีศาจผู้หญิงร่างเล็กตนนั้นที่กำลังใช้พลังอยู่ลงด้วยความรวดเร็ว