Chapter 2

I'm Ais Skytler Smith, 20 years old. I am the big brother of Rain Maia. The leader of the Steel gang. Yep, I am a gang leader at ang codename ko ay 'Caliber'.

Sa ngayon, hinihintay ko si Rain kasi pupunta daw siya dito sa amin. Kanina ko pa siya hinihintay pero di pa rin siya dumarating. Speaking of that boy, nagulat talaga ako nung makita ko siya. Kasi naman, unang kita ko sa kanya. Akala ko 15 pa lang siya. Eh yun pala, dakilang 18 na.

Wala eh, baby face kasi siya. Wala tayong magagawa. Hahaha. Pero sobrang ikinasaya ko talaga nang sa wakas, sa hinaba-haba ng panahon nang umpisahan namin silang hanapin ni mama, ay nahanap na namin siya. Pero siya lang. Kasi si mama, ay, wala na, ayon kay Rain. 

Magmula ng aminin sa amin ni lolo na nagdadalang-tao na pala si mama nung umalis siya sa aming tahanan noon. Bukod sa matinding sumbat namin ni papa kay lolo, lalo pa’t isiniwalat niya sa aming mag-ama lahat ng ginawa niya upang palayasin si mama to the point na nag sanga-sanga na ang malaking kasinungalingan na ipina-niwala niya sa aming mag-ama pa-tungkol kay mama, ay inumpisahan namin kaagad na ipahanap si mama at ang dinadala niya.

Ang maikling kwento ay nagsimula nang na pag desisyunan ni mama na umalis na lang kahit labag sa loob niya noon na iwanan kami. At isa pa, kinailangan niyang umalis kasi ayaw niyang madamay ako at ni papa sa galit ni lolo noon. That's because my grandfather used us to threatened her using our safety and heirloom. Nang mga panahong iyon, alam ni mama kong gaanong naghirap at nagsumikap ni papa upang mapalago ang aming negosyo kasi ayaw ni papa noon na bumagsak ang pinundar ng kanyang ama’t ina nang dahil lang sa kanya. 

Ayaw niyang siya ang maging dahilan upang mawala sa aking ama ang lahat ng kanyang pinaghirapan. Na nawala sa kanya ang karapatang ang tanging tagapagmana ng angkang Smith ang may karapatan. Of course, there’s also me at that time. She didn’t want to cause us to be driven away for the privilege of having a good prestigious life that a wealthy family can give us and that we ought to have from the very start.

Kaya ng pilit siyang pinapalayas ni lolo noon dahil sa hindi matanggap ni lolo na siya ang pinakasalan ni papa imbis na yung babae na pinili niya na nagmula sa isa ding katulad namin ng estado sa buhay, kasi si mama noon ay isang florist na namumuhay ng simpleng buhay, kaya umalis na lang siya ng kusa. Nang walang paalam sa amin ni papa. Three years old pa lang ako nun. Sobrang bata pa na nangangailangan ng kalinga at pagmamahal ng isang ina.

Naalala ko pa noon na kahit labag kay lolo nang malaman ni papa na umalis si mama sa bahay, kahit labag na labag si lolo noon, hinanap ni papa si mama using all of his power that he can provide that day. But unfortunately, hindi niya nahanap si mama. Kahit konting bakas, wala siyang nahanap. Parang bula na nawala noon si mama. Iyon pala ay inutusan ni lolo ang kanyang mga tauhan to mislead my father. They gave him false direction and information regarding her.

With so many days passed of finding and searching without any positive news regarding my mother and her whereabouts, he knew that there's something wrong. Hindi siya naniniwala na sa lahat ng ginawa niya para hanapin si mama ay wala man lang kahit konting resulta. 

Kaya na-isip niya na kagagawan siguro ito ng kanyang ama, knowing how evil and cruel he is. Kaya kahit labag man sa kalooban niya, itinigil na niya ang kanyang paghahanap at ibinaling na lamang niya ang kanyang buhay sa pag-tratrabaho upang umangat pa ang kanilang company. Itinoon sa pagpapalaki pa sa anak niyang naiwan sa kanya na siyang bunga ng kanilang pagmamahalan ng babae na siyang nagmamay-ari ng kanyang puso. Dahil kung itutuloy pa niya ang paghahanap, baka maging resulta pa ito ng mas lalong ikapapahamak ng kanyang pinakamamahal sa kamay ng kanyang ama. Pina Panalangin na lamang niyang sana ligtas si mama at malayo sa kamay ng kanyang ama. 

Pero kailan man di ako nagtanim ng sama ng loob kay mama. Kasi noon pa, ipinaliwanag na sa akin ni papa ang lahat ng nangyari. Kaya naman ng nakatanggap kami ng impormasyon na-tungkol sa kinaroroonan ni mama. Agad kaming kumilos upang puntahan namin siya. We were very excited and joyful to see her again and my younger sibling. We were very grateful and thankful that we found them at last.

Bukod sa matinding kasiyahan ng makita ko na siya sa wakas, isa pang kinabigla ko ay noong nalaman kong isa pala siyang leader ng isang gang din. Na siya ay si Phoenix. Pero kahit alam kong malakas siya, gagawin ko ang lahat ng magagawa ko para lang maprotektahan siya at maging masaya. 

Nabalik lang ang isipan ko sa kasalukuyan ng bumukas ang pintuan.

Pumasok doon ang kanina ko pa hinihintay.

May pawis pa siya sa noo at hinihingal. 

Ano kaya ang nangyari?

********************************************************************************************

They all call me Maximus Lancaster, known as 'Bullet' in 'Steel'. I'm 21 years old this year. I like girls to play with but I hate commitments, 'coz it's only giving me a headache. So, yes!! I am the 'cassanova' of our gang. 

"ANONG NANGYARI SAYO?" Malakas na tanong ng aming leader na si Ais Skytler kay Rain Maia. Ang nawawalang kapatid ng aming leader na ngayon lang nahanap. 

"Cool ka lang kuya at pwede paupuin mo muna ako? Huh? Pwede? " Hinihingal na sabi ni Rain.

Nang makita kong may pawis pa siya, hinagisan ko siya ng panyo ko na nagkataong ibinulsa ko kanina bago ako lumabas ng kwarto. Sinalo na man niya ang panyo na initsa ko sa kanya and then he wipe his sweat away using that.

"Thanks." Nakangiting sabi ni Rain.

"No problem." I answered then I gave him my so alluring smile.

Naalala ko pa nga nung ipinakilala ni Ais Skytler or Sky si Rain. Natulala nga ako nang makita ko siya. Para kasi siyang Anghel even though I knew that his a boy. When the first time I laid my eyes on him, I had this urge and feeling that I need to protect him more than my life.

Ewan ko din kong bakit. Maybe, dahil iyon sa mga mata niya. His eyes have so much innocence in them. Basta!!! Yun yung una kong naramdaman.

Siguro iyon din ang nararamdaman ng iba noong nakita nila si Rain kaya ganun na lang kalapit si Rain sa kanila. Hindi lang dahil kapatid siya ni leader.

"Oh ano? Ano nga ang nangyari sayo? Ba't ka hinihingal na para bang may humahabol sayo na mga kabayo? " Sky

"eeehhh. . . Kasi!!!!!!!! Nung pumunta ako dito. . .anoooooooo. . . . " pa-utal-utal na sabi Rain na nag-aalangan.

"Ano? " Nakataas na kilay na tanong ni Sky.

"A-ano. . ."Rain

"Ano nga?" Impatient na sabat kong tanong?

"A-ano. . .kasiiiiiii. . . .n-nakasalubong k-kasi ako ng mga lalaki sa kanto na dinaanan ko kanina pa-papun-ta dito." Utal-utal na sabi ni Rain kasi mukhang kinakabahan siya. 

Napalapit tuloy kaming lahat na naririto kay Rain nang narinig namin ang sinabi niya. Pagkagulat at pag-a-alala ang mababakas sa aming mukha kasi naman, bakit siya kinakabahan ng sabihin niyang may nakasalubong siyang mga lalaki. Panigurado hindi sila mga normal na ‘lalaki’.