Ang Pagtataksil ni Nek at Ang Laban ng Duwag

Sa Loob ng Mansyon: Ang Pagtataksil ni Nek

Sa loob ng tahimik na silid ni Karen, ang lamig ng gabi ay tila sumasalamin sa nakakakilabot na katahimikan. Si Nek, ang matagal nang butler ng pamilya Marcedez, ay nakatayo sa tabi ng kama ni Karen, hawak ang isang matalim na kutsilyo. Ang anino niya sa liwanag ng buwan ay tila banta ng kamatayan.

Si Karen, bagamat natatakot, ay nagkunwaring natutulog. Ngunit nang maramdaman niyang papalapit si Nek, iminulat niya ang kanyang mga mata at mabilis na bumangon. "Nek! Ano ang ginagawa mo?!" sigaw niya, ang kanyang boses ay nanginginig.

Ngumiti si Nek, ngunit ang ngiting iyon ay puno ng kabaliwan at poot. "Karen… panahon na para tapusin ito. Kukunin ko ang nararapat para sa akin."

"Ano'ng ibig mong sabihin? Bakit ka may hawak na kutsilyo?" tanong ni Karen, halos hindi makapaniwala.

Humakbang si Nek palapit, ang kanyang mga mata ay parang yelo. "Ang totoo, matagal ko nang planong gawin ito. Ang buhay mo, Karen, ay naging hadlang sa mga plano ko mula noong ikaw ay sampung taong gulang."

Napakunot ang noo ni Karen, ang kanyang takot ay unti-unting napalitan ng galit. "Ano ang kinalaman ko sa mga plano mo?!"

Tumawa si Nek, ngunit ang tawa niya ay may halong pait. "Ang hindi mo alam, Karen, noong ikaw ay sampung taong gulang… ako ang pumatay sa mga magulang mo."

Nanlaki ang mga mata ni Karen, ang kanyang katawan ay tila nanigas sa pagkagulat. "Ano?! Ikaw?!"

Tumango si Nek, tila ipinagmamalaki pa ang kanyang ginawa. "Oo. Alam mo kung bakit? Dahil ang ama mo—ang dati kong pinakamatalik na kaibigan—ay pinili ang yaman at pamilya kaysa sa akin. Ako ang dapat niyang kasama sa tagumpay! Pero sa halip, pinili niya ang nanay mo, ang kayamanan, at ikaw."

Umiling si Karen, ang kanyang mga luha ay hindi mapigilan. "Hindi mo pwedeng sisihin si Papa! Ikaw ang may problema, Nek! Paano mo nagawa 'to sa kanila? Paano mo nagawang pagtaksilan ang pinakamatalik mong kaibigan?"

Huminga nang malalim si Nek, ang kanyang kamay ay mas hinigpitan ang hawak sa kutsilyo. "Alam mo ba kung gaano kahirap para sa akin na magkunwaring masaya para sa inyong pamilya? Ang saya-saya ninyo habang ako, si Nek, ay naiwan sa dilim! Pero noong ika-sampung kaarawan mo, Karen, lahat ng iyon ay nagbago. Pinatay ko sila sa mismong gabing iyon, at iniwan ka para alagaan—hindi dahil mahal kita, kundi dahil kailangan kong manatili para sa araw na ito."

"Sinungaling ka! Hindi ka tao, Nek! Isa kang halimaw!" sigaw ni Karen, halos maubusan ng lakas sa pagtangis.

Ngumiti si Nek, mas lalong lumitaw ang kasamaan sa kanyang mukha. "Oo, Karen, halimaw ako. At ngayon, ang yaman ng pamilyang ito ay magiging akin."

---

Sa Labas ng Mansyon: Ang Laban ni Kingston

Samantala, sa labas ng mansyon, si Kingston ay nakatayo, harap-harapan kay Joel Bakat, ang baklang may kakaibang abilidad. Si Joel, na ngayon ay nasa anyo ng isang malaki at maputing pusang halimaw, ay tumatawa habang naglalakad palapit kay Kingston.

"Ikaw ang makakalaban ko? Isang duwag na kagaya mo?" tanong ni Joel, ang kanyang tinig ay puno ng panunuya.

Si Kingston, nanginginig sa takot, ay umatras. "Ah… teka lang… baka naman pwedeng pag-usapan natin 'to? Hindi talaga ako marunong lumaban."

Ngumisi si Joel, ang kanyang matatalim na ngipin ay kumikislap sa liwanag ng buwan. "Hindi ko kailangang pag-usapan ito. Ako si Joel Bakat, ang halimaw na pusa ng Barangay Dos. At ikaw ang magiging hapunan ko ngayong gabi."

Tumakbo si Kingston papalayo, pero mabilis si Joel. Sa isang iglap, hinabol siya nito at halos mahuli. Sa sobrang takot, napulot ni Kingston ang isang malaking bato at binato ito sa mukha ng halimaw. Tumama ito, ngunit parang wala lang sa halimaw.

"Yan lang ba ang kaya mo?" sigaw ni Joel habang tumatawa. "Napakahina mo!"

Ngunit si Kingston, kahit nanginginig, ay hindi tumigil. Habang tumatakbo, patuloy siyang naghahanap ng mga bagay na maibabato. "Habulin mo ako! Pero hindi mo ako mahuhuli!" sigaw niya habang nagpapanggap na matapang.

Nang makakita ng pagkakataon, si Joel ay tumalon at sinubukang dakmain si Kingston, pero nadulas si Kingston at nakaiwas. Sa huli, nang makahanap ng malaking bato, binato ito ni Kingston nang buong lakas sa maselang bahagi ni Joel.

"Aaaaaah!" sigaw ni Joel, napaluhod habang hawak ang kanyang maselang bahagi.

Agad na sinipa ni Kingston si Joel sa mukha, dahilan para mawalan ito ng malay. Habang nakahiga sa lupa, humihingal si Kingston.

"Nanalo ako! Ako ang nanalo!" sigaw niya habang nagpapanggap na malakas, kahit halatang pagod na pagod siya.

---

Sa Loob ng Mansyon: Si Kenji Papunta sa Silid ni Karen

Habang abala si Kingston sa kanyang laban, si Kenji ay mabilis na tumatakbo papunta sa silid ni Karen. Sa dulo ng pasilyo, naririnig niya ang sigawan mula sa loob ng silid. Binuksan niya ang pinto nang buong lakas at nakita niya si Nek na nakahawak ng kutsilyo at si Karen na umiiyak.

"Nek! Tumigil ka na!" sigaw ni Kenji, handang ipaglaban si Karen laban sa taksil na butler.