บทที่ 112 ปรึกษา (ต้น)

ตอนที่ 112 ปรึกษา(ต้น)

ไท่ฮูหยินยิ้มแล้วมองไปที่สืออีเหนียง “เจ้าเป็นคนบอกเขาใช่หรือไม่”

สืออีเหนียงยิ้ม “ท่านโหวเป็นห่วงท่านเจ้าค่ะ!”

“เจ้าเด็กนี่...”

สวีลิ่งอี๋พูดว่า “ท่านแม่ ท่านมาซีซานทำไมถึงไม่บอกข้าล่ะขอรับ ถนนขรุขระเช่นนี้ หากท่านไม่สบายที่ใดขึ้นมา ลูกตายไปก็คงจะลบล้างความผิดนี้ไม่ได้”

“พูดจาเหลวไหลอะไรกัน” ไท่ฮูหยินบ่น “กลางวันแสกๆ พูดเรื่องเป็นๆ ตายๆ!” จากนั้นนางก็พูดอีกว่า “ข้าก็แค่ออกมาเดินเล่น เจ้าไม่ต้องตื่นตระหนกไป!”