บทที่ 117 กฎเกณฑ์ (ต้น)

ตอนที่ 117 กฎเกณฑ์(ต้น)

ร่างกายที่อ่อนนุ่มราวกับไร้กระดูก ผิวที่นุ่มนวลและชุ่มชื้น สวีลิ่งอี๋ไม่ยอมปล่อยมือ เขารู้สึกว่าหัวใจของเขากระสับกระส่าย เลือดของเขาเดือดพล่าน...แต่เขากลับล้มเลิกกลางคัน

เขามีศักดิ์ศรีของตัวเอง

สืออีเหนียงมองไปที่เขา สายตาราวกับแม่น้ำเจียงหนานตอนเดือนสาม มันหม่นหมองไปหมด

“ข้าก็ไม่รู้ว่าเหตุใดมันถึงเป็นเช่นนี้...” นางพูดอย่างแผ่วเบาราวกับเสียงยุง