บทที่ 99 พายุ (ปลาย)

ตอนที่ 99 พายุ(ปลาย)

สืออีเหนียงจำไม่ได้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน ดูเหมือนว่าตัวเองจะพูดคุยกับสวีลิ่งอี๋อยู่เป็นเวลานานจากนั้นก็เผลอหลับไป เมื่อตื่นขึ้นมาก็มีคนสะกิดอยู่ข้างๆ เบาๆ “ฮูหยิน ฮูหยินตอนนี้ยามโฉ่วแล้วเจ้าค่ะ”

นางรีบลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงหัวเราะของสวีลิ่งอี๋ “นอนต่ออีกสักหน่อยเถิด ใช่ว่าจะไม่มีคนรับใช้เสียหน่อย”

สืออีเหนียงตื่นอย่างเต็มตา