บทที่ 97 พายุ (ต้น)

ตอนที่ 97 พายุ(ต้น)

สืออีเหนียงรีบตามไป

“ท่านโหว ให้ข้าปรนนิบัติท่านเปลี่ยนชุดเถิด” น้ำเสียงของนางไม่อาจปกปิดความกังวลได้

สืออีเหนียงรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถคาดเดาความคิดของสวีลิ่งอี๋ได้ เหมือนเมื่อครู่เขาไม่ควรจะถาม แต่เขาก็กลับเอ่ยถาม ส่วนตอนนี้เขาควรจะถามนางเงียบๆ แต่เขากลับพุ่งตัวออกไปข้างนอกเหมือนชายหนุ่มเลือดร้อน

เขาจะทำอะไร

จะไปหาผู้ใด